Kinderen van de NIEUWE TIJD

Nieuwetijdskinderen vragen om een opvoeding vanuit het hart, niet vanuit het hoofd.
Kinderen die met een andere energie worden geboren dan hun ouders. Indigo-, kristal– en regenboogkinderen worden ze ook wel genoemd. Is jouw kind ook zo’n bijzonder type mens? Ja, waarschijnlijk wel: alle kinderen van nu zijn namelijk nieuwetijdskinderen. Zo bijzonder is het dus ook weer niet. Maar wat is er dan zo anders aan deze kinderen?

De term ‘indigo’ werd al een halve eeuw geleden geïntroduceerd door de Amerikaanse helderziende Nancy Ann Tappe (1932-2012). Zij zag kleuren als ze naar mensen keek; tussen negen en dertien verschillende kleuren, afhankelijk van de omstandigheden. Maar bij ieder mens bleek één kleur te horen die er altijd was. Met het interpreteren van deze kleuren kon zij mensen helpen, wat haar levenswerk werd. Een vorm van spirituele coaching waarmee ze veel succes had. Vanaf eind jaren zestig van de vorige eeuw begon ze steeds meer de kleur indigo te zien rond baby’s en kleine kinderen van toen. Dit bleken empathische, begaafde kinderen te zijn met een opvallend grote belangstelling voor anderen en de wereld om zich heen. Volgens haar hadden de indigo’s als levensdoel de eenheid van alle mensen te bewerkstelligen. ‘’Eén wereld, één mensheid. Daarvoor zijn ze op aarde gekomen.’’

Volgens Gordon Volckmer, oprichter en beheerder van het internetmagazine Nieuwetijdskind.com, is een groot deel van de indigokinderen al volwassen. De kinderen van nu hebben alweer een andere energie en bewustzijn. De kinderen die nu geboren worden zijn volgens hem ‘kristal- en regenboogkinderen, met een wat zachtere energie dan indigo’s. Je kunt ze samenvatten in de term nieuwetijdskinderen. Volgens Volckmer hebben indigo’s vaak een wat hardere beschermlaag. Ze kunnen om zich heen trappen. Het zijn mensen met een sterk eigen wil, overtuigd van het eigen bewustzijn en van wat zij weten. Kristalkinderen zijn meer gericht op verbinding en eenheid. De voorlopers werden geboren vanaf 1982 en het gros begon vanaf 1995 op aarde te komen. Regenboogkinderen worden vrijwel zonder karma geboren, zonder veel vorige levens op aarde met alle bijbehorende ellende. Vanuit hun eigen bewustzijn weten ze van vreugde en eenheid. Dit zijn kinderen die weten: ik ben geboren om bij te dragen aan een betere wereld. Hedendaags worden steeds meer zielen geboren die verbinding hebben met indigo-bewustzijn, met eenheidsenergie.

Waarom trappen deze kinderen dan om zich heen, laten ze zich op dit moment zo goed horen? Deze kinderen zijn van binnenuit systeembrekers. Ze voelen haarscherp aan dat de oude instituten niet ten bate zijn van het collectief. Denk bijvoorbeeld aan het onderwijssysteem zoals het nu is. Het dient een heleboel kinderen niet langer. Dit maakt dat er indigoleraren verschijnen die het veranderen. Een voorbeeld zijn de democratische scholen die nu ontstaan, zij maken duidelijk dat we er allemaal toe doen, dat elke stem gehoord moet worden.

Als je het zo bekijkt, zie je overal indigo-energie in jonge mensen van nu. Neem bijvoorbeeld:
Rutger Bregman die al een paar keer wereldwijd viral is gegaan met zijn laconieke verzet tegen de gevestigde financiële orde en zijn overtuiging dat ‘de meeste mensen deugen’. Hier heeft hij tevens een bestseller over geschreven.
Boyan Slat die op zijn zeventiende besloot de oceanen schoon te maken van plastic en dat nu ook daadwerkelijk aan het doen is.
Greta Thunberg de zestienjarige Zweedse activiste van de schoolstakingen voor een schonere wereld. Zij zeilde naar Amerika om een belangrijke conferentie bij te wonen.

In hen kun je alles zien waar we het over hebben: het bewustzijn van de aarde als eenheid, het doelbewuste idealisme en de daadkracht om systemen te doorbreken. Zijn indigo’s dan anders dan andere jongeren, zijn het aandachttrekkers, fanatiekelingen of nerds? Greta Thunberg zegt van zichzelf dat ze Asperger heeft, een term die alweer ‘uit’ is in de wetenschap, het geeft aan dat een kind een normaal tot hoge intelligentie heeft, maar een beperkt aandachtsgebied. Zo hebben veel indigo’s diagnoses opgeplakt gekregen zoals ASS, autismespectrumstoornis, of ADHD, Attention Deficit/Hyperactivity Disorder.

Indigo’s worden vaak verward met autisme of ADHD maar hebben vaak enkel een heel andere manier van communicatie of informatie verwerken. Vroeger bestond communicatie vooral uit eenrichtingsverkeer. Op school en thuis moest je je mond houden en luisteren. Kinderen van nu nemen veel meer informatie tegelijk op. Ze luisteren wel, maar ondertussen voelen ze ook hoe degene zich voelt naast hen en zien hoe het licht naar binnen valt. Ook weten ze dat de leraar die over verdraagzaamheid praat, zelf racistische neigingen heeft of ze zien een aura om een kind verschijnen. Dat soort informatie die niet benoemd wordt, nemen ze allemaal tegelijkertijd tot zich. Deze verwarring kan deze kinderen onzeker maken en als ze niet begrepen worden heel eenzaam doen voelen. Sommige mensen willen hier namelijk niets van weten of vinden het eng. De huisarts waar vaak door ouders naartoe wordt gerend, kan hier echter ook niets mee. Wat rest is een label opplakken, met bijbehorende medicatie, om te verklaren wat er met het kind aan de hand is. Belangrijk om te beseffen is dat de ‘magie’ van indigo’s niet bovennatuurlijk of buitenaards is. Die bestaat er vooral in dat deze kinderen ontzettend bedreven zijn in communicatie, in verbinding met anderen over de hele wereld. Zij kunnen tevens connectie leggen met andere energiedimensies. Het is hard nodig dat mensen anders naar de wereld gaan kijken en daar helpen deze indigo’s een handje bij. Langzaam maar zeker wordt de unicitiet van ieder kind gezien, gewaardeerd en geaccepteerd. Labels zullen niet langer nodig zijn als we maar naar het kind kijken.

In de antroposofie bestaat tegenwoordig ook het idee dat er tegenwoordig kinderen geboren worden die losser van de materie staan en dichterbij de ‘bewustzijnsziel’ die de mensheid aan het ontwikkelen is. Deze kinderen hebben als het ware de levensopdracht deze ontwikkeling te stimuleren of te dragen. Ze komen dan ook vaak met iets nieuws; je ziet bijvoorbeeld twintigers met beroepen waarvoor nog niet eens opleidingen bestaan. Indigo’s doen dus eigenlijk een beroep op ons, ouders en leerkrachten, om andere kwaliteiten, (binnen onszelf) te ontwikkelen.

Om deze kinderen te kunnen blijven volgen moet je zelf ook je intuïtie inschakelen, niet blindvaren op de gemakkelijkste weg, het uit handen geven of een theoretisch model volgen. Wat betreft het onderwijs zien we ook de grote theoretische manco om kinderen in een mal proberen te duwen. Ieder kind moet dezelfde kwaliteiten ontwikkelen, terwijl we eigenlijk moeten kijken naar wat elk kind individueel nodig heeft. Kinderen komen dan beter tot hun recht en het bespaart vele uren zinloze bijles in een vak wat een kind toch niet nodig zal hebben in het laten zien van zijn of haar kwaliteiten. Op deze manier beïnvloeden de indigo’s en de nieuwe tijdskinderen onze cultuur, één voor één: ouder voor ouder, docent voor docent, school voor school en instituut voor instituut. Net zolang tot de indigo energie overal overheerst. En dan komt er weer iets anders…